ေရွးခတ္ပုဂံျပည္

ေမာင္တို ့ၾကားကုန္ေလာ့
မယ္တို ့ၾကားကုန္ေလာ့
ေရွးဖ်ား ပုဂံေျပမွာျဖင့္
ျမန္မာတေတြမွာ ရတနာေရႊေငြ အေပါင္းငဲ့ျပင္
မင္းေကာင္း ေနာ္ရထာတဲ့
ေမာ္စရာ ဟိုတေခတ္ကိုျဖင့္

ဥာဏ္သစ္ကာ တရႊင္ရႊင္နဲ ့

ဘဝင္မွာ အျမင္မွန္းကာေပါ့

တမ္းတ၍ ၾကည္ညိဳပါ ။

..ေၾသာ္ ေျပျမန္မာ ေခတ္ထူး

ရာဇဝင္မွာ စာတင္လုိ ့က်ဴးခဲ့ၾက

ငေထြးရူး လံုးလက္ဖယ္

ေညာင္ဦးနယ္ ကိုေရႊဖီး

ေရႊထီးေလာင္း မင္းက်န္စစ္

ထီမထင္ေအာင္ ၊ ျပည္ခြင္ကို ခ်စ္ခဲ့ၾက

ရဲစစ္တပ္ ျခံအရံ ၊ ျမန္မာ့ နယ္တရိုး

ရန္ထိုိထိုကို ၊ ရန္လိုလွ်င္ ခ်ိဳးခဲ့၍

ျမိဳ ့ရိုးမွာျဖင့္ ေျပပုဂံ ၊ ရဲစစ္တပ္ အျပန္မွာ ..။

ေအာင္လံေတြ ေရာင္ပ်ံျမဴးကာပါ့

တပ္ဦးမွာ တခ်ီခ်ီနဲ ့

ေအာင္ေရႊစည္ ေအာင္သံညွင္းလိုက္ေတာ့

ျပည္တြင္းမွာ ညံဆူဆူနဲ ့

က်န္ရစ္သူ ပုဂံသားတုိ ့မွာလ

အားတက္ၾကမွာ ။

..လာစမ္းဟဲ ့ေမ့သား

အမယ္မင္း ထြားလိုက္တာ

စစ္သားၾကီး လံုးလံုး ၊ ဗိုလ္မႉးၾကီး ရႈံေလာက္ရဲ ့

ပခံုးနဲ ့လက္ျပင္ ၊ ေၾကာျခင္က သံေခ်ာင္း

တနွစ္အတြင္းမွာ ၊ ခ်က္ခ်င္းဘဲေျပာင္းေရာ့

ေကာင္းလိုက္ေပ့ ေမ့သား

ဤဇမၺဴ ၊ တလူရွားေလာက္ရဲ ့

မယ္ဘြားမွာေလ

ပန္းသေျပနွင္ ့ေညာင္ေရသြန္းေလာင္း

ျပည္ၾကီးရွင္ အနိုင္ရလို ့

ငါ့သားလွ ျပန္လာေၾကာင္းကို

ေန ့တိုင္းဘဲ ေတာင္းရတယ္

အမယ္ မမ

သားလွတြက္တာ ၊ ေနာင္မ်ားျဖင့္ ပူပါနဲ ့

ပုဂံမွာေမြး ၊ ပုဂံေသြးမို ့

အေလးမမူ ၊ အသက္ပင္လွဴခဲ ့ေပါ့

ျပည္သူသက္စြန္ ့ ၊ လက္ရံုးအားအင္ သည္တအားနဲ ့

ဘယ္တိုင္းျခား ဝံ့မတံုးတဲ့ ။....

ယာလက္ရံုး

နွလံုးမွာ ျဖဴစင္ၾကယ္နဲ ့

လူတြင္က်ယ္ ပုဂံသားေတြတို ့

ကိုယ့္အားကို ကိုယ္ယံုကိုးကာပါ့

ကိုယ့္မ်ိဳးဂုဏ္ တမာန္တက္ေပလိမ့္

ဓားထက္တဲ့ ပုဂံမွာ

ျမန္မာတို ့ေခတ္ေဟာင္း ။

..ေစတီနဲ ့ တန္ေဆာင္း

ဆည္ေခ်ာင္းနဲ ့စပါးနွံ

ေရႊေပါကၠံ ျပည္တေၾကာမွာ

ေပါခ်င္တိုင္း ေပါတဲ့ျပင္

ဝေျပာတဲ့ သာသနာ

ေခါင္းေလာင္းသံ ညံမစဲရယ္နဲ ့

ပုဂံပြဲ သာလြန္းလို ့

လာသူလာ သြားသူသြား

လယ္တြင္းသား ျပည္ေတာ္သား

အသည္သား မင္းမႈထမ္း

တစိတ္ဝမ္း တလက္ညီ

ျပည္ေရးကို ျပိဳင္တူခ်ီၾကေတာ့

ျပည္ေတာ္ျမတ္ ပဲ့တင္သံ

ဘဝဂ္ ျပန္ပါ့ေရာ့ ။ ....

တရားငယ္မွန္

ရွင္ျမတ္ကယ္ ေထရ္အရဟံနဲ ့

ေျပပုဂံ ေနာ္ရထာဖုန္းငဲ့ျပင္

ျပည္လံုးညီညာေတာ့

ဤကမာၻမွာ ျပည္ျမန္မာရယ္လို ့ ဝင္းခဲ့သတဲ့

သည္မင္းသည္ျပည္ေထာင္ျဖင့္

မေလးေမာင္ ခ်စ္မျငီးနိုင္ဘူ ့

ေရႊစည္းခံု ေျခေတာ္ရင္းဆီက

ေခတ္ေဟာင္းစံ ပုဂံသီခ်င္းကိုျဖင့္

ညွင္းဆိုခဲ့ေၾကာင္း ။ ။

ေဇာ္ဂ်ီ